مشاوره کودک

 کودکان مبتلا به OCD در افکار نگران کننده گیر می کنند. به عنوان مثال، OCD باعث می شود کودک اینطور فکر کند: «من باید هر چهار گوشه میز خود را لمس کنم. اگر این کار را نکنم، مادرم بیمار می شود و می میرد». در اغلب اوقات، بیشتر بچه ها به راحتی این افکار را غیرمنطقی می بینند، اما در مورد OCD ها احساس نگرانی به قدری قوی است که آن ها عادت هایی بی معنی را فقط برای احساس اطمینان انجام می دهند.

طبیعی است که هیچ بچه ای نداند چیزی به نام اختلال روانشناختی ممکن است وجود داشته باشد. حل این مسئله به کمک پدر و مادر و درمانگر است. در صورتی که فکر می کنید کودک شما به اختلال OCD مبتلاست حتما زمانی را برای مشاوره کودک و نوجوان اختصاص دهید. 

گاهی اوقات ممکن است به وجود آمدن تغییرات شدید در شخصیت کودک والدین را به این فکر بیندازد که فرزندشان به درمان نیاز دارد. این تغییرات ممکن است در نتیجه یک تجربه آسیب زا به وجود بیایند یا به طور ناگهانی ظاهر شوند و والدین را متعجب کنند، اما همیشه تغییرات نشانه اختلال نیست. صرف نظر از دلیل، توجه کردن به خود تغییرات اهمیت بیشتری دارد. ۶ نشانه معمول که به شما می گویند نیاز به مشاوره کودک دارید از این قرار است:

۱. رفتار های سرکش

یکی از رایج‌ ترین نشانه‌هایی که نشان می‌ دهد کودک شما ممکن است به مشاوره نیاز داشته باشد این است که او در داخل و خارج از خانه مشکلات رفتاری دارد. به خصوص در مورد مشکلات رفتاری کودکان ۴ ساله، ممکن است متوجه شوید که فرزندتان حتی در مقابل کوچک‌ ترین درخواست تمایل بیشتری به دعوا کردن، شکایت و حالت تدافعی دارد. به این رفتار ها به خصوص اگر بیشتر از حد معمول رخ می‌ دهند، پرخاشگری کودکان می‌ گویند و قابل درمان است. اغلب اوقات، این کودک شماست که بدون اینکه خودش بداند از شما با رفتار هایش درخواست کمک می‌ کند.

۲. تغییر ناگهانی در علایق و عادات معمولی

درست مانند تغییر رفتار، تغییرات در علایق و عادات روزمره کودک شما می‌ تواند نشان دهنده نیاز به مشاوره کودک باشد. معمولاً تغییرات قابل توجه در خوردن، خوابیدن، انواع دلبستگی و علایق شخصی به آسانی قابل تشخیص هستند و اگر این تغییرات بیش از دو هفته طول بکشد در اولین فرصت به یک روانشناس کودک مراجعه کنید. اگر اتفاق مهمی در حال رخ دادن باشد، به موقع از آن باخبر می‌ شوید و به راحتی می‌ توانید شرایط را کنترل کنید.

۳. نگرانی و غم بیش از حد

شاید مستقیم  ترین و واضح ترین مورد این فهرست، نگرانی و غم و اندوه بیش از حد است. در این مورد حتما به مشاوره کودک نیاز دارید. با وجود اینکه احساس غم و اندوه در تمام کودکان عادی است، اما زمانی که بیش از حد معمول باشند شروع به تسخیر افکار کودک می کنند. در همین زمان است که شما باید وارد عمل شوید و از یک متخصص برای حل این مشکل کمک بگیرید.

۴. پسرفت

زمانی که یک خواهر یا برادر جدید متولد می‌ شود، زمانی که پدر و مادر از هم جدا می‌ شوند یا هر تغییر عمده دیگری در زندگی در خانه رخ می‌ دهد، پسرفت اتفاق می‌ افتد. اما در نظر داشته باشید که پسرفت‌ ها ممکن است ناگهانی هم باشند. معمولا پسرفت در کودکان به موارد زیر تعبیر می‌ شود:

• شب ادراری
• کج خلقی مکرر
• وجود وسواس در کودکان
• اضطراب جدایی و چسبندگی
• اضطراب و ترس بیش از حد
• پسرفت در مهارت‌های زبانی

۵. انزوای اجتماعی

اگر متوجه شدید که فرزندتان از جمع کناره گیری می کند، بیشتر رفتار او را زیر نظر داشته باشید. در بیشتر موارد، زمانی که کودکان غمگین یا مضطرب هستند، از حضور در اجتماع اجتناب می کنند و اصطلاحا به درون خودشان روی می آورند. این اتفاق را شاید نتوان از مشکلات رفتاری کودک ۵ ساله دانست، چون در این سن بچه ها به دنبال استقلال بیشتری هستند. در صورتی که این کارشان ادامه دار باشد، روابط دوستانه آن ها به خطر می افتد و زمانی می رسد که بیشتر از یک روز و یک هفته غمگین باشند و منزوی تر شوند. توجه کنید، در صورتی که فرزند شما خجالتی یا درونگرا باشد باید دقت بیشتری روی رفتارهای او داشته باشید. به طور کلی برای تشخیص احتمال انزوای کودکتان موارد زیر را در نظر بگیرید:

• خوردن ناهار به تنهایی
• اجتناب از بازی و سایر فعالیت‌های اجتماعی
• عدم تمایل به ترک خانه به هر دلیلی

۶. صحبت کردن در مورد آسیب به خود

در نهایت، و از همه مهم تر، اگر کودک شما از هر گونه احساس یا ایده ای در مورد آسیب رساندن به خود حرف می زند، بی درنگ برای دریافت کمک به مشاوره کودک و نوجوان مراجعه کنید. ممکن است تصور کنید که افکار خودکشی یا خودآزاری برای کودکان کم سن و سال کمی اغراق آمیز باشد اما تمایل به خودآزاری لزوما از طریق کلام بیان نمی شود و ممکن است از مشکلات رفتاری یک کودک ۲ ساله هم باشد. ضربه زدن به خود، کوبیدن سر به چیزی و فرو کردن ناخن در پوست همگی از نشانه های تمایل به خودآزاری در کودکان خردسال است.

با همه اینها، بهتر است قبل از مراجعه به مشاور و روانشناس کودک، نظر معلمان، مربیان، اطرافیان و دیگر اعضای خانواده را درباره رفتارها و کردارهای کودک و نوجوان، جویا شوید. مهم ترین نکته این است که در جلسه مشاوره کودک، تمام رفتارها و علائم رفتاری کودک و نوجوان را بازگو کنید. تنها در این صورت است که می توانید بیشترین نتیجه را از رفتن به نزد مشاور، بگیرید. 

بیشتر بخوانید: چه زمانی باید به روانشناس کودک مراجعه کنیم؟