پرخوری عصبی یا بولیمیا نوعی اختلال روانی است که بیشتر در میان زنان و دختران شایع است.
افراد مبتلا به این بیماری زمانی که شروع به غذا خوردن میکنند هیچ کنترلی بر نحوه و میزان خوراک خود ندارند و در ادامه این پرخوری بی رویه تصمیم میگیرند از روشهای غیرعادی و خطرناک برای دفع کالری مصرف شده کارهایی انجام دهند.
برای مثال پس از مصرف غذای بیش از اندازه سعی میکنند به خود تلقین کنند حالت تهوع دارند تا از این طریق غذای خورده شده را برگردانند یا گاهی مصرف داروهای ملین برای دفع سریع برای جلوگیری از جذب کالری مصرف میکنند.
گاهی انجام حرکتهای ورزشی سنگین و مصرف داروهای چربی سوز و لاغر کننده که آسیبهای جبرانناپذیری به آنها وارد میکند.
این افراد اغلب اوقات از فرم بدن خود راضی نیستند و احساس خوبی نسبت به خود ندارند.
همیشه از اندام و اضافه وزن خود شکایت دارند و همواره هراس از اضافه وزن و چاق شدن دارند که این موضوع موجب کاهش میزان اعتمادبهنفس در این افراد میشود و بر نحوه عملکردشان بخصوص در اجتماع تأثیر منفی میگذارد.
اینگونه افراد یا در صورت توجه والدین به فرزندانشان اگر متوجه چنین علائمی شدند بسیار ضروری است هرچه سریعتر با مراجعه به متخصص روانشناس به درمان بپردازند تا از آسیبهای جدی جلوگیری کنند.
در این نوع اختلال حتی اگر افراد بهطور واقعی اضافه وزن نداشته باشند به دلیل آن تصور بد و احساس نارضایتی که از خود دارند همواره تصور میکنند از اندام متناسبی برخوردار نیستند و متعاقباً رفتارهای پرخوری عصبی به جسم و روحشان آسیبهای جبرانناپذیری وارد می کند.
زنان و دختران بیشتر در معرض این اختلال هستند و اغلب اوقات ریشه این اختلال وجود مشکلات روحی و عاطفی است و نه لزوماً مشکلات بیولوژیکی، از این جهت در خیلی از مواقع گفتمان و دیالوگ داشتن با یک روانشناس و صحبت کردن درباره احساسات میتواند بسیار راهگشا و مثمر ثمر باشد.