بی‌اشتهایی عصبی یا آنورکسیا به‌عنوان یک اختلال روانی شناخته شده است.
افرادی که مبتلا به چنین اختلالی هستند در واقع نه اینکه با نوع غذا مشکلی داشته باشند بلکه از این روش برای مقابله با چالش‌ها و مسائل احساسی استفاده میکنند.
افرادی که با این عارضه دست و پنجه نرم میکنند سعی دارند وزن خود را پایین نگه دارند، وعده‌های غذایی خود را حذف کرده وگاهی از غذا خوردن در مقابل افراد دیگر امتناع میورزند.
تا جائیکه بتوانند چیزی نمیخورند تا مبادا لاغری را از دست بدهند این شیوه تغذیه‌ای اشتباه گاهی اثرات مخرب جبران‌ناپذیری بر جای خواهد گذاشت.
حتی در برخی شرایط افراد گرسنگی خود را انکار میکنند.
به‌طور دقیق از نظر پزشکی دلایل قطعی این اختلال شناخته‌شده نیست اما مجموعه‌ای از عوامل مانند بسیاری از بیماری‌ها، و یا ممکن است ترکیبی از عوامل بیولوژیکی، فیزیولوژیکی، و محیطی موجب بروز چنین اختلالی در افراد باشد.
بی‌اشتهایی عصبی می‌تواند عوارض جبران‌ناپذیری برای برخی از اقشار خاص در پی داشته باشد و در حادترین شکل آن، می‌تواند منجر به مرگ شود.
یا حتی ممکن است در شرایط خاصی مرگ ناگهانی رخ دهد.
بی‌اشتهایی عصبی علاوه بر اینکه منجر به کاهش وزن شدید میشود به مغز، قلب و کلیه آسیبی وارد میکند که پس از درمان بی‌اشتهایی باز هم ارگان‌های بدن به حالت اول بر نمیگردند.
به‌طور کلی افرادی که دچار چنین اختلالی هستند از دیگر اختلالات روانی همچون افسردگی، اختلال اضطرابی و وسواس فکری رنج میبرند.
اگر اختلال بی‌اشتهایی عصبی در کودکان و زنان رخ دهد آسیب‌های جدی‌تری وارد میشود.
زنان به‌واسطه ساختمان بیولوژیکی حساسی که دارند و کودکان هم به خاطر اینکه در سن رشد هستند و اختلال بی‌اشتهایی عصبی در کنار حساسیت‌های سن بلوغ تهدیدی جدی محسوب میشود.
والدین با هوشیاری و کمک گرفتن از متخصصین روانشناس با تشخیص به‌موقع علائم اختلال میتوانند از بروز آسیب‌های جدی جلوگیری کنند.
