پدر و مادر در استعدادیابی کودکان نقش مهمی ایفا می‌کنند. یکی از مهم‌ترین کارهایی که متخصص استعدادیابی کودکان انجام می‌دهد، آموزش والدین به آن‌ها است. در این مقاله می‌خواهیم به درس‌هایی مهمی بپردازیم که والدین در حوزه استعدادیابی کودکان باید به آن‌ها توجه ویژه‌ای داشته باشند.
زمانی که در مورد استعداد صحبت می‌کنیم به سرعت ذهنمان متوجه توانایی‌های طبیعی‌مان می‌شود، تعدادی از ما به صورت طبیعی در برخی از فعالیت‌ها مانند ورزش، ریاضی یا موسیقی بهتر از دیگران هستند، اما چیزی که اینجا از قلم می‌افتد و به آن توجه نمی‌کنیم، این است که استعداد باید ساخته بشود و ما لزوماً با استعدادی متولد نمی‌شویم.
زمانی که مشغول تماشای نواختن موسیقی توسط هنرمند مورد علاقه خود هستید، چیزی که دیده نمی‌شود ساعت‌ها، روزها، ماه‌ها و حتی سال‌ها تمریناتی است که او انجام داده تا بتواند به این مرحله برسد. در مورد فرزندان خود نیز ما تلاش می‌کنیم توانایی‌های طبیعی آن‌ها
را شناسایی کنیم، و کودک را تشویق کنیم تا این توانایی‌ها را در آغوش بکشد، فارغ از اینکه علاقه به آن دارد یا نه. اگر می‌خواهید کمک کنید تا فرآیند استعدادیابی کودکان خوب پیش برود، باید به او اجازه دهید که حوزه علاقمندی خود را پیدا کند و شما باید از آن حمایت کنید، حتی اگر از آن خوشتان نمی‌آید.
بنابراین استعدادیابی کودکان به این معنا نیست که قرار است در کودک توانایی همراه با میل و سلیقه شما پیدا شود، بلکه هدف این است که به کودک از همین ابتدا کمک کنیم تا آن چیزی که دوست
دارد و می‌تواند در آن موفق بشود را با برنامه‌ریزی دقیق آموزشی دنبال کند. در این دو مقاله می‌خواهیم به 10 درس مهم برای والدینی بپردازیم که تصمیم دارند برای فهم بهتر توانایی‌های کودک، از آزمون‌های استعدادیابی استفاده کنند. با مطالب ارائه شده در این مقاله می‌خواهیم به افزایش میزان موفقیت آن‌ها کمک کنیم.
بدون عجله و بدون فشار
یکی از اشتباهات رایج والدین، ثبت نام کودک در مجموعه‌ای از کلاس و کارگاه‌های آموزشی است. از کلاس شنا بگیرید تا کلاس نقاشی. متأسفانه والدین برنامه روانه کودک را پر می‌کنند و این موضوع سبب می‌شود که فشار زیادی به کودک وارد شود. این فشار در کوتاه یا بلند مدت سبب ایجاد سطحی از اضطراب می‌شود که کودک را در شرایط سختی قرار می‌دهد. بجای انجام این کار، از متخصص حوزه استعدادیابی کودک و نوجوان وقت بگیرید و با او مشورت کنید. اجازه دهید تمرکز و انرژی کودک برای انجام فعالیتی خرج شود که به آن علاقه دارد یا در آن توانمند است. بدین صورت نه تنها اضطرابی ایجاد نخواهد شد بلکه کودک می‌تواند از یادگیری‌های خود لذت ببرد.
در نهایت زمانی که کودک به کمک متخصص فعالیتی را انتخاب کرد، به او فشار نیاورید زیرا این یادگیری مهارت نیازمند زمان است و در کوتاه مدت اتفاق خاصی نخواهد افتاد. از او حمایت کنید اما فشار نیاورید.
به نیازهای نسل فرزندان خود توجه کنید
اگر هنوز هم برای کمک به فرزندتان برای رشد و پیشرفت دچار مشکل هستید، بهتر است نگاهی به دنیای امروز داشته باشید. شاید فرزند شما علاقه‌ای به موسیقی یا ورزش نداشته باشد. کودکان در دنیای امروز بیشتر در دنیای تکنولوژی غوطه ور هستند، و اگر از اینکه او تمام روز یکجا می‌نشیند و با تبلتش بازی می‌کند، از این فرصت استفاده کنید و شرایط را برای تقویت و یادگیری بیشتر او محیا کنید.
فرصت‌هایی که در دنیا امروز برای کودکان ایجاد می‌شود باید توسط والدین دیده شود و مورد توجه قرار بگیرد. یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های استعدادیابی کودکان توسط متخصص دیده شدن شرایط و موقعیت‌های فعلی جامعه است. قرار نیست همیشه کودکان را به کلاس‌های ورزشی بفرستیم که مثلاً شناگر قهاری بشوند. باید نیاز امروز جامعه دیده شود.
بنابراین به جای فکر کردن به اینکه شما یا والدینتان در کودکی چه کاری انجام می‌دادید، بیشتر به فرزندتان در دنیای امروز بیندیشید.
اشکال ندارد که اشتباه کنیم
بعد از اینکه در فرآیند استعدادیابی کودک، او یک یا دو فعالیت را انتخاب کرد، طبیعی است که به دلیل آنکه گاهی اوقات پیشرفتش کند می‌شود، درگیر ناامیدی و کلافگی شود. در این شرایط نقش والدین بسیار مهم است. شما باید مراقب حرف‌های خود باشید. سرزنش هیچ‌وقت و در هیچ حالتی کمک‌کننده نخواهد بود. ما باید به کودکان مفهوم هدف را بیاموزیم. بسیاری از اهداف بلندمدت هستند، و اهداف بلندمدت همیشه با شکست‌هایی همراه است. بنابراین استعدادیابی کودکان فرآیندی بلندمدت است نیاز به حمایت و توجه والدین در تمام شرایط دارد.
رابطه والد-کودک سالم را به وجود آورید
به عنوان یک والد، همه ما می‌خواهیم به بهترین حالت ممکن از فرزند خود حمایت کنیم. اما این موضوع اصلاً کار ساده‌ای نیست. رابطه بین والدین و کودک رابطه پیچیده‌ای است. بسیار مهم است که به این رابطه توجه کنید. اگر به نوعی در رابطه خود مشکلی احساس می‌کنید، حتماً با روانشناس کودک مشورت کنید و یا از کتاب‌های آموزشی استفاده کنید.
برای خواندن بخش دوم مقاله روی این لینک کلیک کنید.
