تست نشانه های اختلالات روانی (SCL-90)

تست چک لیست علائم روانی (symptom checklist SCL-90-R) معروف به تست SCL-90 پرسشنامه ای است که بسیار کاربردی بوده و توسط روانشناسان و پژوهشگران مورد استفاده قرار می گیرد.

این تست نخستین بار توسط لئونارد دروگاتیس جهت سنجش تعداد زیادی از مشکلات روانشناختی تهیه شد. تست SCL-90 دارای طیف پاسخدهی 5 درجه ای است که میزان ناراحتی فرد را در جنبه های مختلف ارزیابی می کند.

نسخه پیش رو آخرین ورژن این تست می باشد که بر اساس تجربیات بالینی و تحلیل های روانسنجی تجدید نظر شده است.

تست SCL-90 در گروه های مختلفی مورد استفاده قرار گرفته است. پژوهشگران و روانشناسان از تست SCL-90 برای ارزیابی روانشناختی بیماران سرطانی، بیماران قلبی عروقی، معتادین، افراد با ناتوانایی ها جنسی و سایر مشکلات جسمی استفاده نموده اند.

همچنین مشاوران از این تست برای ارزیابی دانش آموزان و دانشجویان استفاده می کنند. در بسیاری از مراکز مشاوره از تست SCL-90 برای غربال های اولیه و به عنوان یک ابزار کمک تشخیصی استفاده می شود.

اختلالات روانی چیست؟

اختلالات روانی (یا بیماری های روانی) شرایطی هستند که بر تفکر، احساس، روحیه و رفتار شما تأثیر می گذارند. آنها ممکن است گاه به گاه یا طولانی مدت (مزمن) باشند. این علائم می توانند بر توانایی شما در ارتباط با دیگران و عملکرد روزانه تأثیر بگذارند.

برخی از انواع اختلالات روانی کدامند؟

انواع مختلفی از اختلالات روانی وجود دارد. برخی از مهمترین این اختلالات عبارتند از:

• اختلالات اضطرابی
• اختلال وسواس فکری-عملی
• افسردگی و اختلال دو قطبی
• اختلالات شخصیتی
• اختلالات سایکوتیک، از جمله اسکیزوفرنی

چه عواملی باعث اختلالات روانی می شود؟

هیچ دلیل واحدی برای بیماری روانی وجود ندارد. تعدادی از عوامل می توانند در خطر ابتلا به این نوع بیماری ها نقش داشته باشند:

• ژن ها و سابقه خانوادگی شما
• تجربیات زندگی شما، مانند استرس یا سابقه سوءاستفاده  به ویژه اگر در کودکی اتفاق بیفتد.
• عوامل بیولوژیکی مانند عدم تعادل شیمیایی در مغز
• آسیب دیدگی مغزی
• قرار گرفتن مادر در معرض ویروس ها یا مواد شیمیایی سمی در هنگام بارداری
• استفاده از الکل یا داروهای غیرمجاز
• داشتن یک بیماری پزشکی جدی مانند سرطان
• داشتن دوستان کم و احساس تنهایی یا منزوی بودن

چه کسی در معرض اختلالات روانی است؟

اختلالات روانی بسیار شایع است. بیش از نیمی از مردم جهان در مدتی از زندگی خود به یک اختلال روانی مبتلا می شوند. بنابراین نیازی نیست ابتلاء به علائم و مشکلات روانشناختی خود را پنهان کنیم. کافی است با تشخیص بهنگام و درست برای بهبود و رهایی از آن تلاش کنیم. توجه داشته باشید:

• به طور معمول 1 نفر از 5 نفر هر ساله بیماری روانی را تجربه می کند.
• به طور معمول 1 نفر از 25 نفر هر ساله بیماری روانی جدی را تجربه می کنند.
• به طور معمول 50 درصد از کل بیماریهای روانی در طول زندگی از 14 سالگی و 75 درصد در 24 سالگی شروع می شود.

اختلالات روانی چگونه تشخیص داده می شود؟

برای تشخیص اختلالات روانی باید مراحل مختلفی مد نظر قرار گیرد. مراحل دریافت تشخیص شامل موارد زیر است:

  مرحله اول- تست روانشناسی

  اولین مرحله برای ارزیابی روانشناختی استفاده از تست های تشخیصی است. در تست روانشناسی شما به سؤالات مربوط به تفکر، احساسات و رفتارهای خود پاسخ خواهید داد. پس از آن می توانید مطابق با نتایج به دست آمده تصمیم بگیرید. چنانچه علائم محدود باشد می توانید با استفاده از راهکارهای کاربردی و مطالعه منابع مفید به خوددرمانی بپردازید. در غیر این صورت لازم است مراحل بعد را طی نمایید.

   مرحله دوم- ارزیابی پزشکی

   در مرحله بعدی برای اینکه مطمئن شویم مشکلات روانشناختی ما ناشی از بدعملکردی جسمانی نیست لازم است تا به لحاظ پزشکی چک آپ شویم. گاهی اختلالات روانی به دلیل کم کاری یا پرکاری هورمون ها، غدد و یا سایر جنبه های فیزیولوژیک هستند. با مراجعه به روانپزشک می توان این موارد را ارزیابی و بررسی نمود.

مرحله سوم- ارجاع به روانشناس

در مرحله بعدی پس از ارزیابی روانپزشکی چنانچه مشکلات روانشناختی شما به دلایل جسمانی و فیزولوژیکی مربوط نباشد لازم است به روانشناس متخصص مراجعه نمایید. در این مرحله جهت ارزیابی دقیقتر و تشخیص مشکلات عمده مصاحبه های تشخیصی به عمل می آید.

درمان اختلالات روانی چیست؟

درمان بستگی به این دارد که کدام اختلال روانی را داشته باشید و تا چه اندازه جدی است. شما و درمانگرتان فقط روی یک طرح درمانی کار خواهید کرد. این طرح درمانی به مبنای نظری درمانگر و توانایی آن بستگی دارد.

برای برخی از افراد به دلیل شدت علائم و به منظور کنترل اولیه دارو تجویز می شود. برخی از افراد نیز برای مدیریت شرایط خود به حمایت اجتماعی و آموزش نیاز دارند.

در پاره ای از موارد ممکن است شما به درمان مداومی نیاز داشته باشید. شاید لازم باشد که به بیمارستان اعصاب و روان بروید. این ممکن است به این دلیل باشد که بیماری روانی شما شدید است. یا ممکن است به این دلیل باشد که شما در معرض خطر صدمه زدن به خود یا دیگران هستید.

در بیمارستان های روانپزشکی دارودرمانی در کنار مشاوره و درمان فردی، درمان گروهی و تعامل با متخصصان سلامت روان و سایر بیماران انجام می شود.