اختلال شخصیت پارانوئید
روانشناسان در بررسی اختلال شخصیت پارانوئیدی، اصطلاح پارانوئید را برای شک و سوءظن نسبت به افراد دیگر بکار میبرند.
شاید همه ما در بعضی مقاطع زندگی دچار شک و بدبینی شده باشیم، یا حتی بی‌اعتمادی نسبت به شخص یا موقعیتی خاص را تجربه کرده باشیم.
این نوع از شک و بدبینی اگر به مدت طولانی و به شکلی کاملاً غیرمنطقی ما را درگیر خود کرده باشد میتواند نشانه‌ای از این اختلال در وجود ما باشد که بسیار ضروری است در پی درمان آن باشیم.
افرادی که دچار اختلال پارانوئیدی هستند به‌طور دائم با ظن و بدبینی به افراد و محیط پیرامون خود مینگرند.
اصلاً به کسی اعتماد ندارند درنتیجه روابط صمیمی و سالمی را تجربه نخواهند کرد.
احساس میکنند تمامی افراد درحال فریب آنها هستند و برایشان توطئه و دشمنی درست میکنند و اگر رفتار انتقادآمیزی درباره شک و تردیدشان داشته باشید جبهه میگیرند و بی اعتمادیشان نسبت به شما را نشان میدهند و از شما کینه میگیرند.
این‌گونه افراد معمولاً در بین دوستان و جمع‌های اجتماعی جایی ندارند چرا که به همه‌کس و همه‌جا مظنون هستند درنتیجه بسیار منزوی و تنها خواهند بود.
حتی در مواقعی اگر بسیار هوشیار باشند و متوجه رفتار بیمارگونه خود باشند به‌سختی و بندرت میتوان آنها را راضی نمود که با متخصص روانشناس به مشاوره و درمان بپردازند زیرا حتی اعتماد به روانشناس هم برایشان امری غیرعادی است.
از آنجائی که عملکرد اجتماعی این افراد به لحاظ انزوا دچار اختلال خواهد شد مستعد بیماری‌های روانی دیگر از جمله افسردگی و اختلال اضطراب خواهند بود در نتیجه هم افراد نزدیک به این اشخاص و هم در صورت مراجعه به روانشناس مستلزم پیگیری جدی هستند که مطمئن باشند به‌واسطه بی‌اعتمادی به اشخاص ، راهکارهای درمان را به‌طور جدی دنبال میکنند.
