انسان به‌عنوان موجودی دارای ادراک و کسی که از آگاهی ذهنی برخوردار است دارای احساساتی متفاوت است، این بدین معناست که به‌واسطه یکی از حواس قادر به درک و آگاهی درباره یک چیز هستیم.

احساسات فرایندی بالاتر از جسم و بدن ما هستند و به این خاطر با روان ما ارتباطی تنگاتنگ دارند.

از این زاویه اگر دقت کنیم متوجه خواهیم شد چرا این‌قدر شناخت احساسات از دید روانشناسی هم از اهمیت بالایی برخوردار است. 

احساسات درونی انسان شامل دو  بخش خوشایند و ناخوشایند است: احساسات خوشایند مانند عشق، امید و شادی که مثبت است و احساساتی چون غم، ناامیدی، خشم و نفرت که ناخوشایند هستند، فقط از این جهت ناخوشایند خوانده می­شوند چون ممکن است برای خود فرد و دیگران مخرب واقع شوند.

 بسیاری از احساسات منفی مانند افسردگی، اضطراب و غم سبب ایجاد سکون و رخوت در ما می­گردد و انرژی ما را کاهش می­دهند.

اما هیجان خشم برخلاف دیگر هیجان‌ها از این جهت بسیار مهم و تأثیرگذار است که محرک است و این تحریک گاهی سبب تخریب می­شود.

هیجان خشم اگر به‌درستی مهار نشود و از راه صحیح ابراز نشود بسیار مخرب خواهد بود.