همانطور که از خود عبارت سن عقلی مشخص است منظور این است که سن عقلایی فرد بر اساس یکسری آزمون های مشخص شده قابل اندازه گیری است.
در سن تقویمی افراد، تاریخ تولد خود را در نظر میگیرند و بر اساس سالهای تجربه زیسته خود آنرا تخمین میزنند اما درباره سن عقلی میتوان گفت تحت تاثیر عوامل متغییر دیگری همچون ارث و ژنتیک، نوع تغذیه و خانواده، حتی محیط تربیتی و جغرافیایی افراد قرار میگیرد و میتواند کمتر یا بیشتر از سن تقویمی آنها نشان داده شود.
افراد بر اساس آزمونهای تعیین شده جهت تشخیص سن عقلی خود میتوانند بر بسیاری از ناتوانی ها و توانایی های شخصیتی خود بر اساس سن عقلی دست یابند که در بسیاری مسائل و تصمیم گیری های اساسی میتواند راهگشا باشد.
از طرفی بسیاری از استعدادیابی ها در رهگذر تعیین سن عقلی اتفاق میافتد که اهمیت ویژه ای دارد.
از آنجاییکه میزان بهره هوشی و در نهایت تخمین سن عقلی در کودکان سبب میشود والدین با آگاهی و دانش بیشتری به تربیت فرزندان خود بپردازند و در این راستا کمتر دچار خطا شوند اهمیت بالایی دارد.
در تخمین سن عقلی اینگونه بیان میشود که برای مثال سن تقویمی شما ۲۰ سال است و به اندازه یک فرد ۳۰ ساله قادر به تحلیل مسائل هستید که این آگاهی نیاز به رشد فردی دارد.
از آنجائیکه سن عقلی معیار رشد عقلی را نشان میدهد والدین را براین میدارد تا با در نظر گرفتن این موضوع کودکانی با راندمان بالای فکری تربیت کنند و حتی اگر کودکان در یادگیری مسائل و یا روند رشدشان از لحاظ مهارتهای حرکتی دچار نقصان باشند که والدین آنرا متوجه نشده باشند از این طریق برایشان قابل تشخیص خواهد بود و با جلوگیری از پیشرفت آن و در همان سالهای ابتدایی میتوانند به درمان اختلال های مربوط به این بیماری بپردازند.
والدین با دانستن این موضوع تمام نقصان های ناشی از عقب افتادگی کودکان، نسبت به همسالان خود را براحتی تشخیص داده و برای جبران آن بکمک متخصیص روانشناس اقدام میکنند .
