اختلال بیش فعالی و کمبود توجه اختلالی است که پسران بیشتر از دختران به آن مبتلا میشوند.
کودکان بیش‌فعال، تمایل زیادی به پرتحرکی دارند. پزشکان بر این باورند که اختلال بیش فعالی و کمبود توجه ناشی از نوعی اختلال مغزی است.
کودکان مبتلا به این اختلال در روند رشد و پیشرفت خود دچار عملکرد ضعیفی خواهند شد.
اغلب کودکان در سن سه سالگی علائم ابتلا به این بیماری را از خود نشان میدهند که با تشخیص و درمان به‌موقع میتوان از پیشرفت آن جلوگیری کرد.
ابتلا کودکان در دوران پیش‌دبستانی از شایع‌ترین سنین است.
کودکان مبتلا به این اختلال به‌طور دائم در حال فعالیت و جنب و جوش هستند و حتی یک‌لحظه هم آرام و قرار ندارند و زمانی که در مدرسه و یا در ارتباط با دیگر افراد باشند بیش‌فعال بودنشان بیشتر دیده میشود.
این‌گونه کودکان در صورتی که دائم در حال جنب و جوش و فعالیت هستند ولی رفتار و عملکرد منظم و هدف‌داری در آن‌ها دیده نمیشود.
از طرفی به خیلی موضوعات پیرامون خود از قبیل بازی کردن و برنامه داشتن بی‌توجه هستند.
توانایی تمرکز بر موضوع مشخصی ندارند.
در فعالیت‌های درسی و انجام تکالیف خود زمان را از دست میدهند و باید دائم روی آن‌ها کنترل داشت تا کارشان را به‌درستی و به‌موقع انجام دهند.
هنگام صحبت کردن با آن‌ها این‌گونه پیداست که به حرف شما گوش نمیدهند.
برای مثال از انجام کارهایی که نیاز به تمرکز و تمرین دارد طفره میروند و تمایلی برای انجام دادن نشان نمیدهند کارهایی از قبیل درست کردن پازل و بازی‌های فکری.
در حفظ و نگهداری لوازم مدرسه و کیف و کتاب به مشکل میخورند و دائم وسایلشان را گم میکنند.
وقتی شروع به صحبت میکنند بدون وقفه و هیچ مکثی ادامه میدهند و دائم صحبت دیگران را قطع کرده و اجازه صحبت نمیدهند.
با پیگیری درمان به کمک روانشناس متخصص به‌راحتی میتوان علائم بیماری را کاهش داد و به روند بهبود این کودکان در سنین بالاتر امیدوار بود.
