وقتی فرزند ما به اختلال وسواس فکری و رفتاری مبتلا است – بخش اول

اغلب افراد نام   OCD(اختلال وسواس  فکری و رفتاری که در برخی منابع به آن وسواس جبری نیز گفته می‌شود) را شنیده‌اند.

در حقیقت اختلال وسواس فکری و رفتاری بسیار شایع‌تر از آن است که قبلاً تصور می‌شد، به طور مستقیم حداقل یک  نفر از هر 40 نفر عموم مردم را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

واقعیت تکان‌دهنده این است که، چه تعداد کودک از اختلال وسواس فکری رنج می‌برند.

به گفته تامار چانسکی، نویسنده کتاب  ” فرزندتان را از اختلال وسواس فکری و رفتاری رها سازید” و مدیر مرکز،کودکان وسواس فکری و اضطراب در فیلادلفیا، اذعان می‌دارد، بیش از یک میلیون کودک مبتلا به این بیماری در ایالات متحده آمریکا وجود دارد.

همچنین چانسکی گزارش می‌دهد که، این وضعیت حداقل از هر 100 کودک آمریکایی یک نفر را درگیر می‌کند و میانگین سنی بروز این بیماری بین دو تا 10 سالگی است.

بزرگ‌سالان مبتلا به وسواس فکری و رفتاری معمولاً می‌دانند که چه مشکلی دارند.

آن‌ها قادرند افکار و رفتارهای وسواس فکری خود را از افکار و رفتارهای عادی و سالم جدا کنند، آگاهی داشتن به این رفتار، اولین گام در راه بهبود است.

 با این وجود، کودکان به طور کلی تجربه زندگی یا خودآگاهی کافی برای انجام این تمایز حیاتی را ندارند.

هنگامی که آن‌ها متوجه می‌شوند کاری عجیب یا تکراری مانند شستن دست‌ها را مرتباً انجام می‌دهند، احساس شرم به آن‌ها دست می‌دهد، و خجالت می‌کشند، حتی گاهی احساس می‌کنند دیوانه شده‌اند.     

غالباً، این کودکان بسیار خجالت‌زده هستند از اینکه که به والدین یا بزرگ‌سالان خود بگویند چه خبر است.

 به همین دلیل، بسیار اهمیت دارد که بزرگ‌سالان از علائم ابتلا به بیماری اختلال وسواس فکری آگاهی لازم را داشته باشند تا بتوانند آن را به موقع در کودکان خود تشخیص دهند.

به عنوان والدینی که فرزندانشان، دچار اختلال وسواس فکری هستند باید آرامش خود را حفظ کنید، این مشکل قابل درمان است.

بنابراین باید کودک خود را حمایت کنید، این گونه که ابتدا از طریق پذیرش بیماری و سپس بهبودی به طور مرحله به مرحله فرزندان را مورد راهنمایی قرار دهید. می‌توانید برای این کار از مشاوره کودک کمک بگیرید.