روشی مهربانانه برای همراهی با احساسات – با احساسات خود چگونه آشنا شویم
اغلب میشنویم مهم است که خودمان را دوست داشته باشیم و احساسات واقعی خود را بپذیریم.
اما چطور میتوانیم حین دستپاچگی، آرامش خودمان را حفظ کنیم- وقتی نیروی درونی ما برای مقابله با چالشهای خارجی در دسترس نیستند، چگونه میتوانیم خود را آرام کنیم؟ به دلیل استرس و شیوه سریع زندگی مدرن، به نظر میرسد کنترل زندگی از دست ما خارج است. اتفاقاتی در محل کار یا طی روابطمان رخ میدهد که فرصت رسیدگی به آنها را نداریم. اگر بتوانیم ساختار یا فرایند یا ابزاری را برای مقابله با احساسات ناخوشایند در هنگام بروز آنها پیدا کنیم، میتوانیم از نظر احساسی بهتر مراقبت کنیم، به طوری که انباشتگی آنها از زنده ماندن ما میکاهد.
شما عزیزان می توانید برای مشاوره ی آنلاین یا حضوری با شیرین سادات اطیابی روان درمانگر درمان متمرکز با هیجان (EFT) با شماره ی۰۲۱-۲۲۵۳۹۱۸۶ تماس حاصل فرمائید.
درمان به شیوه RAIN
RAIN مخفف اختصاری است که توسط معلم ذهن آگاهی، میشل مک دونالد ساخته شده است.
و توسط بسیاری از معلمان ذهن آگاهی، از جمله تارا براچند ریک هانسون، مورد استفاده.. نگرش اصلی تمرکز، ایجاد یک حضور ملایم و دلسوز در کنار احساسات و کشف معنایی است که ممکن است برای ما داشته باشند.
R (Recognize)
تشخیص دهید. وقتی مسئلهای دشوار یا چالش برانگیز در زندگی شما به وجود میآید، اولین قدم مکث است،توجه خود را به درون خود جلب کرده و آنچه را که اکنون تجربه میکنید مشاهده کنید. آیا احساس شرم و عصبانیت دارید وقتی شخصی به منظور انتقاد و تحقیر کردن با شما صحبت میکند؟ یا شاید دچار غم و اندوه بشوید هنگامیکه تلفن شما را بیپاسخ میگذارند.. یا وقتی به درون خود توجه میکنید، تجربیات بدنی خود را احساس میکنید متوجه ترس میشوید، همان طور وقتی که میخواهید با کسی تماس بگیرید که دوست دارید او را
ببینید. یک عمل ساده (البته نه همیشه آسان) این است که آنچه را در داخل مشاهده میکنید جدا از افکار خود در مورد آن تشخیص دهید. درون بدن شما چه حسی دارد؟ معده شما منقبض است یا حالتی آرام دارد؟ آیا قفسه سینه یا گلو شما منقبض شده است؟ بدون اینکه در مورد خود قضاوت کنید یا سعی کنید احساس را کنار بزنید، در مورد آنچه تجربه میکنید کنجکاو باشید.
A (Acceptance & Allowing)
پذیرش و اجازه دادن: پذیرش تجربهها و اجازه بدهید حضور داشته باشند، حتی اگر ناخوشایند باشد، همان طور که هستند. خوب است اجازه دهید احساسات شما در آنجا وجود داشته باشد بدون اینکه بخواهید آنها را تغییر دهید یا خود را اصلاح کنید؟ با هر احساسی که مشاهده میکنید ملایم و صمیمی باشید.
به جای خود انتقادی یا شرمساری از آنچه احساس میکنید، نسبت به خود دلسوز باشید. آیا خود را ضعیف قضاوت میکنید یا اعتقاد دارید که مشکلی در احساس شما احساس میشود؟ احساسات به سادگی چگونگی زندگی با ما صحبت میکند. اجازه دهید زندگی درون شما درست در لحظه حال باشد .
غالباً دو مرحله بالا – به سادگی این اجازه را به ما میدهند که تجربه خود را همان طور که هست مشاهده کنیم – برای تغییر، آزاد شدن یا کنار آمدن با احساس کافی هستند. اما گاهی اوقات دو مرحله بعدی هم مفید هستند.
I (Inquire or Investigate) – با احساسات خود چگونه آشنا شویم
جویا باشید یا تحقیق کنید: هدف ما یک تحلیل فکری و ذهنی نیست، بلکه میخواهیم درون خود را مهربانانه، بررسی کنیم. آیا میتوانید با نگاهی عمیق و مهربانانه، دلیل این عصبانیت و ناامیدی را بفهمید؟ این توجه، همیشه ما را به سوی چیزی عمیقتر سوق میدهد، انگار چیزی در حال پدیدار شدن است. شاید کسی که مایل بودید با او دوست شوید، احساس متقابلی نسبت به شما ندارد. در ورای آن خشم و ناامیدی، ممکن است آسیبپذیری را ترس از دست دادن، وجود داشته باشد. شاید هم تمام تقصیرها را گردن خود بیندازید
و با شرمی عمیق به خود بقبولانید که تقصیر شما است که او دوستتان ندارد.
همان طور که از روی لطف بر خود نظر میکنید، ممکن است متوجه شوید که این رابطه قرار نبوده حتمی باشد و واقعاً نمیخواهید با کسی باشید که او نمیخواهد با شما باشد. شاید احساس آسودگی بکنید، به همین سادگی اگر به خودتان اجازه دهید بدون حس انتقادی و یا تحمل بار هیچ مسئولیتی فقط ناراحت باشید.
N (Not-identify) – با احساسات خود چگونه آشنا شویم
تداعی نکنید: معلمان ذهن آگاهی اغلب به ما یادآوری میکنند که اگر خیلی محکم به هر چیزی بچسبیم، رنج و درد ایجاد میکنیم. به تمام احساسات خود اجازه دهید بیایند، اما خیلی تداعیشان نکنید. آنچه شما هستید بسیار بزرگتر از احساسات است که همیشه در حال تغییر است. غم، شرم، ترس یا عصبانیت مانند ابرهایی هستند که در آسمان رد میشوند. شما آن احساسات نیستید.
خود واقعی ما از مشکلات یا احساسات ما بزرگتر است. افکار و احساسات میآیند و می روند، اما آنها مشخص نمیکنند که ما چه کسی هستیم. تمام تلاش خود را انجام دهید تا آنها را به آرامی و سبک نگه دارید. فاصله مناسب با احساسات خود پیدا کنید. نه آن قدر نزدیک که در آنها غرق شویم .
و نه آن قدر دور که از آنها طفره برویم و آنها را انکار کنیم، یا آنها را کنار بگذاریم.