سندروم آشیانه خالی را بیشتر بشناسید

والدین، عشق و علاقه وافری به فرزندان خود داشته و سالهای زیادی از عمر خود را وقف تربیت و بزرگ کردن فرزندان خود میکنند. در این دوران، والدین وابستگی عاطفی و عمیقی به فرزندان پیدا میکنند. در نتیجه وقتی فرزندان تصمیم به ترک خانه میگیرند، والدین ممکن است غم و اندوه عمیقی را تجربه کنند که سندروم آشیانه خالی نام دارد. در ادامه این مقاله به معرفی و بررسی این سندروم میپردازیم.

سندروم آشیانه خالی چیست؟

وقتی فرزندان خانه را برای همیشه ترک میکنند و تصمیم میگیرند به طور جدا و مستقل زندگی کنند، والدین به غم و اندوه یا سندرومی دچار میشوند که به آن، آشیانه خالی میگویند. در این دوره، والدین غم و احساس تنهایی را تجربه میکنند. زنان بیشتر از مردان، با این عارضه دست و پنجه نرم میکنند. غم و اندوه، تنهایی، بی هدفی، اضطراب و نگرانی از جمله احساسات رایج در این دوران هستند.

آثار روانی و جسمانی این سندروم

این نوع سندروم، روی سلامت روان والدین اثرات عمیقی خواهد داشت. گاهی اوقات، والدین به افسردگی و کاهش انگیزه دچار میشوند که علت آن، احساس تنهایی و پوچی پس از رفتن فرزندان از خانه است. علاوه بر این، اضطراب و نگرانی مداوم درباره فرزندان باعث کاهش کیفیت زندگی و سلامت روان والدین میشود.

همچنین، استرس و ناراحتی ناشی از این سندروم به بروز مشکلات جسمانی منجر میشود. از جمله اثرات جسمانی این سندروم میتوان به بیخوابی، خستگی مفرط، کاهش اشتها و حتی امکان بروز مشکلات قلبی اشاره کرد.

کدام دسته از والدین مستعد تجربه سندروم آشیانه خالی هستند؟

بر اساس تحقیقات، برخی والدین، بیش از دیگران،‌ مستعد این نوع سندروم هستند و بیشتر احتمال دارد که این عارضه را تجربه کنند. این دسته از افراد، معمولا علائم زیر را دارند:

• تغییراتی چون جدایی فرزندان باعث ایجاد استرس در آنها میشود، به جای اینکه آن را هیجان انگیز یا چالش برانگیز ببینند.
• برای این افراد ترک خانه از سوی فرزندان، تجربه احساسی و عاطفی دشواری است.
• معمولا ازدواج یا زندگی مشترک این افراد، پایدار یا موفق نیست.
• افرادی که به صورت تمام وقت برای فرزندان خود وقت گذاشته اند (مانند زنان خانه دار)، در مقایسه با والدین شاغل، بیشتر تحت تاثیر جدایی فرزندان قرار گرفته و به سندروم آشیانه خالی دچار میشوند.
• وقتی والدین احساس کنند که فرزندان آنها در مرحله آمادگی برای پذیرش مسئولیتهای بزرگسالی نیستند، بیشتر از دیگران غم و اندوه را تجربه میکنند.

راه های مقابله با سندروم آشیانه خالی

اگرچه تجربه این نوع سندروم با طی کردن دورانی سخت و آزار دهنده همراه است، اما با استفاده از روشهای مختلف، والدین میتوانند با احساسات و علائم ناشی از این دوران جدید مقابله کنند. این راه ها عبارتند از:

پذیرفتن شرایط و تغییرات جدید

در زندگی انسان، همیشه اتفاقات و تغییرات جدیدی رخ میدهند و فرزندان، دیر یا زود بالاخره والدین را ترک میکنند. والدین باید بپذیرند که این مسئله، یکی از تغییرات طبیعی در زندگی است. علاوه بر این، باید بپذیرند که همه فرزندان برای تشکیل زندگی و استقلال فردی لازم است که والدین خود را ترک کنند. با پذیرفتن این موضوع میتوان با غم و اندوه ناشی از این اتفاق، بهتر کنار آمد.

حفظ ارتباط با فرزندان

در صورتی که فرزندان خانه را ترک کنند، باز هم میتوانید ارتباط خوب و مؤثری با آن‌ها داشته باشید. برقراری تماس‌ تلفنی، دیدارهای هفتگی یا پیام دادن به شما کمک میکند جزئی از زندگی فرزندان خود باشید و کمتر احساس تنهایی کنید.

تمرکز کردن بر خود و اهداف و علایق شخصی

وقتی فرزندان خانه را ترک میکنند، فرصت عالی برای شما به وجود می آید تا روی خود، اهداف و علایقتان، بیشتر تمرکز کنید. با کشف علایق و اهداف کوچک و بزرگ خود میتوانید با غم و اندوه ناشی از رفتن فرزندان از خانه بهتر کنار آمده و نه تنها مهارتهای جدیدی کسب کنید، بلکه احساسات خوب و مثبت را دوباره تجربه نمایید.

دریافت حمایت اجتماعی

با دوستان و نزدیکان خود ارتباط خوب و نزدیکی برقرار کرده و سعی کنید یک شبکه ارتباطی و اجتماعی قوی ایجاد نمایید. این نوع ارتباطات، در کاهش علائم سندروم و حس تنهایی موثر هستند. در واقع، شرکت در فعالیتهای اجتماعی و برقراری ارتباط با دیگران باعث میشود با علائم سندروم راحت تر کنار بیایید.

دریافت مشاوره و کمک حرفه ‌ای

اگر احساس میکنید علائم و آثار منفی سندروم آشیانه خالی بسیار شدید است و به تنهایی نمیتوانید با آن کنار بیایید، لازم است با یک مشاور یا روان‌ شناس صحبت کنید. آنها میتوانند با ارائه راهکارهای دیگر به شما کمک کنند که با این دوران بهتر کنار آمده و آن را بهتر پشت سر بگذارید.

سخن پایانی

بسیاری از والدین ممکن است این نوع سندروم را تجربه کنند که دوره ای سخت و ناراحت کننده را به دنبال دارد. با این حال، با استفاده از راهکارهای ذکر شده و کمک گرفتن از مشاور میتوان با علائم و آثار روانی این دوره، بهتر کنار آمده و در نهایت، به زندگی عادی برگشت.