روانپزشکی
رشته روانپزشکی یکی از شاخههای پزشکی است، افراد متقاضی این رشته، پس از اتمام دوره پزشکی عمومی وارد مقطع بالاتر شده و به‌عنوان متخصص روانپزشک یا همان متخصص اعصاب و روان فارغ التحصیل میشوند.
وظیفه روانپزشک تشخیص و درمان بیماری‌های مربوط به اعصاب و روان است.
روانپزشک با بررسی دقیق مراجعین و ریشهیابی اینکه آیا بیماری روانی ناشی از مشکل جسمی است یا خیر و همین‌طور بررسی عواملی همچون مسائل خانوادگی و روانی اقدام به درمان مناسب میکنند.
روند تشخیص مناسب از سوی روانپزشک الزاماً نیازمند انجام آزمایش و گرفتن نوار مغزی و ام آر آی نیست.
روانپزشک میتواند با انجام مصاحبه بالینی از مشکل بیمار مطلع شود. درمان مناسب میتواند شامل تجویز دارو باشد و در این روند گاهی روانپزشک تشخیص میدهد از تستهای روانشناسی هم استفاده شود و برای تکمیل درمان در کنار دارو از روانشناس هم کمک گرفته میشود.
روانشناس از تکنیک های مختلف روانشناسی برای درمان استفاده میکند. رواندرمانی و روانپزشکی به‌گونه‌ای همانند تیم به درمان میپردازند.
نکته حائز اهمیت در رابطه با روانپزشکی این است که روانپزشک در جایگاه پزشک متخصص اجازه تجویز دارو را دارند و تفاوت دکتر روانپزشک با متخصص روانشناس در این است که روانشناس شیوه درمانی اش بر اساس روان درمانگری صورت میگیرد و دارویی از طرف ایشان تجویز نمیشود.
هر دو به روشی متفاوت در جهت درمان انواع اختلالات روانی مراجعین خود تلاش میکنند.
فرد روانپزشک علاوه بر تسلط داشتن بر روی روان و اعصاب، لازم است درباره عصب‌شناسی، بیوشیمی و داروسازی هم دانش لازم داشته باشند.
در روانپزشکی دوسویه از یک بیماری روانی بررسی میشود یکی مطالعه روان و ذهن فرد بیمار و دیگری بررسی عملکرد مغز و سیستم عصبی، درنتیجه با مراجعه به روانپزشک طیف وسیعتری از بررسی‌ها صورت خواهد گرفت.
بسیاری از روانپزشکان در ابتدا معاینه خود را با استفاده از سنجش علایم حیاتی همچون فشارخون، میزان ضربان قلب و درجه حرارت بدن شروع میکنند سپس در ادامه به سؤال و جواب و انجام آزمایش‌های دقیق میپردازند.
