چگونه به زندگی معنا دهیم و بر احساس پوچی غلبه کنیم

اضطراب

من اخیراً به سخنرانی بروس گریسون پروفسور و استاد روان‌پزشکی و علوم عصب-رفتاری در دانشگاه ویرجینیا، و نویسنده کتاب تجارب نزدیک به مرگ،که درباره تجربیات نزدیک به مرگ تحقیق می­کند، گوش دادم.

بیشتر افراد گزارش می­کنند که تجربه نزدیک به مرگ آن‌ها بسیار مثبت است.

آن‌ها احساس می­کردند دوستشان دارند و این باعث می­شود که دیگر از مرگ نترسند.

گریسون نگران افرادی بود که خودکشی کرده‌اند و اگر این داستان‌ها را بشنوند و باز تمایل به خودکشی داشته باشند ترس از اتفاقات بعدی در آن‌ها از بین برود.

اما آنچه او هنگام مصاحبه با افرادی که خودکشی کرده‌اند و تجربه نزدیک به مرگ داشته‌اند فهمید، این است که بعد از آن کمتر اقدام به خودکشی می­کنند. حالا چرا؟

او گفت، زیرا، به محض اینکه مردم از مرگ نمی­ترسند، دیگر از زندگی هم نمی­ترسند.

بعد از این تجربیات، آن‌ها جسورتر بودند، می­توانستند زندگی را به طور کامل­تر در آغوش بگیرند و خطراتی را بپذیرند که قبلاً پذیرای آن نبودند، و این به نوبه خود باعث کاهش افکار خودکشی در آن‌ها شد.

نکته اخلاقی این داستان، برای من این گونه است که علیرغم وجود اضطراب در زندگی، یاد بگیریم خوب زندگی کنیم.

اضطراب باعث می­شود دنیای شما ناامن به نظر برسد.

دنیای شما را کوچک‌تر می­کند و شما را بیش از حد محتاط می­سازد. اشتیاق و خلاقیت را در درون شما تخلیه می­کند.

مانع انجام کاری می‌شود که واقعاً می­خواهید انجام دهید.

بایدها

رأس زندگی برخی از افراد مملو از بایدها و انجام کارهای ضروری است، قوانینی که باعث کاهش دید شما به سیاه و سفید، و تشخیص تفکر درست و غلط می­شود، که اغلب ناشی از اضطراب اساسی است.

نتیجه نهایی این است که این نیازها و احساس هدف داشتن در شما مهار و مقید هم می‌شوند.

باز هم، این­ها محرک‌هایی هستند که می­توانند حس هدف شما را از بین ببرند.

آیا زمان آن رسیده است که به زندگی خود برگردید؟

در اینجا نحوه شروع کار نشان داده شده است.

اول: افسردگی خود را درمان کنید

افسردگی اغلب گره و حلقه خاص خود را ایجاد می­کند: افسردگی انرژی شما را تخلیه می­کند، با این نگرش که با ایجاد مزاحمت انگیزه شما را تضعیف می­کند.

بدون انگیزه کافی هم، قادر نخواهید بود تغییراتی ایجاد کنید که بتواند شما را از حالت افسردگی خارج کند.

نکته مهم در اینجا شکستن حلقه و گره­های موجود است و مهم نیست که با چه سؤالی به حل این معادله بپردازید: مقابله با افسردگی از طریق دارو، یا مشاوره با همراهی با یک تراپیست.

یا اینکه بخواهید گام‌های کوتاهی برای شروع درمان بردارید ، مهم این است که با وجود این احساس شما برای حرکت به جلو، کاری را شروع می­کنید.

افسردگی مانند یک باتری خاموش و از کار افتاده در ماشین است – با قرار دادن باطری خاموش در ماشین، نه تنها چیزی بهتر نمی­شود بلکه بدتر هم می­شود.

همان طور که برای شارژ مجدد آن باید ماشین را هل دهید یا با ماشین دیگری باتری به باتری کنید بلکه شروع به کار کند، دقیقاً باید همان کار را با خود انجام دهید.

اینکه چه اقدامی اهمیت کمتری نسبت به اقدام خود دارد.