تربیت چیست؟
در دیدگاه سنتی عموما برداشت از تربیت عبارت بود از رام کردن، عادت دادن، مطیع بی چون و چرا بار آوردن، بردن و شکوفا کردن استعدادها.
ولی در دیدگاه مطلوب امروزی، تربیت به منزله رها کردن آگاهانه، ترک عادت دادن، رفتن و زمینه ساز شکوفا شدن استعدادهاست.
تربیت یک ((است)) است و نه یک ((باید)).خودانگیخته است و نه دگر انگیخته.یک فرآیند درونی و خود زاست ونه بیرونی و دیگر خواه.
تربیت فرآیندی است که متعلم و فراگیر را به حرکت و تکاپو در می آورد تا برای زیستن اخلاقی رشد و تعالی یابد.
بعضی از اصول تربیتی :
- تدریجی بودن : هیچ کس نمی تواند در مدت کوتاهی دوران کووکدکی تا بزرگسالی را به طور جهشی طی کند پختگی هر مرحله ضمانت تربیت صحیح در مرحله بعد است.
- مستمر بودن : اسنسا از بدو تولد تا پایان عمر در حال رشد طبیعی و اکتسابی است.در تربیت تعطیلی و وقفه معنا ندارد.
- مسئله نگر بودن : هر دوره سنی مسائل مربوط به خود را دارد، اگر مربی نتواند با ظرافت و زیرکی با مسائل هر دوره برخورد و همدلی ایجاد کند، مشکلات تربیتی زیادی به وجود می آید.
- همه جانبه بودن : انسان کامل، جامع الااطراف است.در تربیت بایستی به رشد ابعاد مختلف عقلانی،اجتماعی،سیاسی،عاطفی،جسمانی و معنوی متربی توجه داشته و یک بعدی تربیت نکنیم.
- تفاوت های فردی :انسان هااز نظر وراثت،نوع خانواده،نوع ارتباطات،توانایی ها،تجربیات، و خلق و خوی متفاوت از یکدیگرند.به تعبیری چون همه اسنان ها موجودی منحصر به فرد هستند در تربیت توجه به تفاوت های فردی را مد نظر قرار داده و با همه به یک گونه رفتار نکنیم.
برای ترسیم نقشه راه مناسب با مراجعه به یک مرکز استعدادیابی کودک و نوجوان از مشاوره و کمک متخصصان کمک بگیرید.
