چرا به خود کشی فکر می کنیم؟ دلایل و راه حل
طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی، سالانه ۷۰۳ هزار نفر، جان خود را بر اثر خودکشی از دست میدهند. خودکشی، چهارمین علت مرگ و میر در بین جوانان ۱۵ تا ۲۹ ساله است.
این پدیده، بیش از همه در کشورهایی که مردم با فقر دست و پنجه نرم میکنند و درآمد کم و متوسطی دارند، به وقوع می پیوندد. با این حال، علت خودکشی پدیده ای عمیق بوده و صرفا به فقر و درآمد مربوط نمیشود. اگر میخواهید با علل خودکشی و راه های پیشگیری از فکر خودکشی و اقدام به آن آشنا شوید، این مقاله را تا پایان دنبال کنید.
چرا به خود کشی فکر می کنیم؟
از جمله دلایلی که افکار خودکشی به ذهن برخی افراد خطور میکند، میتوان به اعتیاد به مواد مخدر، مشکلاتی چون انواع اختلالات روانپزشکی، علل ژنتیکی، مشکلات خانوادگی و اجتماعی اشاره کرد. گاهی اوقات، در دسترس بودن سلاح و ابزارهای خودکشی نیز میتواند فردی که با مشکلات ذکر شده روبرو است و احساسات بر او غلبه میکند را به سمت خودکشی بکشاند. گذشته از این موارد، بر اساس تحقیقات، خودکشی به دلایل زیر رخ میدهد:
۱- اختلالات روانی، علت اصلی فکر خود کشی
یکی از مهمترین دلایل خودکشی، ابتلای فرد به اختلالات روانی است. طبق برآوردها، اکثر افرادی که میل به خودکشی دارند یا اقدام به خودکشی میکنند، از نوع خاصی از اختلال روانی رنج میبرند. با این حال، افکار خودکشی و اقدام ناشی از آن در این افراد، در صورت پیگیری روند درمان، کاهش می یابد.
اختلالهای روانی که بیش از همه به شیوع خودکشی منجر میشوند، عبارتند از: اختلال دوقطبی، افسردگی اساسی، اختلال شخصیت، اسکیزوفرنی، اختلال استرس پس از سانحه و اختلال خوردن. در این بین، بیش از همه افرادی که دچار افسردگی اساسی و اختلال دوقطبی هستند، در معرض خطر خودکشی قرار دارند و احتمال خودکشی در این افراد، ۲۰ برابر بیشتر است.
۲- عوامل ژنتیکی
ژنتیک، از دیگر دلایل اصلی میل و اقدام به خودکشی به شمار میاید. سابقه خودکشی در بین اعضای خانواده یا خودکشی عضوی از خانواده که اختلال روانی داشته است، خطر اقدام به خودکشی را افزایش میدهد. علاوه بر این، دیدن صحنه خودکشی یکی از عزیزان یا اعضای خانواده، با افزایش خطر فکر خودکشی و اقدام دیگر اعضای خانواده همراه خواهد بود.
۳- مشکلات خانوادگی، اجتماعی و اقتصادی
فقر، سوء استفاده جنسی در دوران کودکی، بیکاری، انزوای اجتماعی یا مرگ عزیزان، از جمله مشکلات خانوادگی، اجتماعی و اقتصادی هستند که میتوانند منجر به خودکشی شوند. اگر فردی در گذشته، یک آسیب یا تروما (مانند تجاوز) را تجربه کرده باشد، احتمال دارد که در آینده، بر اثر آسیبهای روانی ناشی از آن تروما، دست به خودکشی بزند.
راه حل هایی برای جلوگیری از فکر خود کشی
روشهای مختلفی برای کاهش افکار خودکشی و جلوگیری از اقدام به خودکشی وجود دارد. این روشها عبارتند از: درمانهای روانشناختی، حمایت خانوادگی، اجتماعی و عاطفی از فرد و فراهم نمودن منابع حمایتی در شرایط بحرانی. افزایش آگاهی عمومی، یکی از راهکارهای پیشگیری از خودکشی است. در علم روانشناسی نیز از روشهای زیر برای خلاص شدن از افکار خودکشی استفاده میشود:
درمان شناختی-رفتاری
درمان شناختی-رفتاری (CBT) به نوعی گفتگو درمانی گفته میشود که به فرد، روشهای کنار آمدن با شرایط و اتفاقات پر استرس زندگی را آموزش میدهد. با استفاده از این روش درمانی، به فرد کمک میکنند تا با جایگزین کردن افکار منفی با افکار مثبت، دید بهتری به زندگی پیدا کرده و از فکر کردن به خودکشی بپرهیزد. رفتاردرمانی دیالکتیکی (DBT) نیز روشی مشابه درمان شناختی-رفتاری است و روانشناسان ممکن است از آن برای رفع این مشکل استفاده کنند.
دارو درمانی برای رهایی از فکر خود کشی
در صورتی که گفتگو درمانی برای کاهش و کنترل میل به خودکشی و افکار منفی، موثر نبود، برای فرد داروهایی به منظور کاهش افسردگی، اضطراب یا وسواس تجویز میشود. دارودرمانی به خصوص برای افرادی که اختلال روانی افسردگی، دوقطبی و … دارند، یک گزینه موثر است و فکر خودکشی را کاهش میدهد.
اصلاح سبک زندگی
علاوه بر روشهای درمانی ذکر شده، فرد لازم است از سبک زندگی سالم و عادات سالم پیروی کرده تا فکر خودشی و خطر مرگ ناشی از آن کاهش یابد. ورزش کردن به صورت منظم، خواب کافی، ترک سیگار و عدم مصرف الکل و مواد مخدر، از جمله عادتهایی هستند که به کاهش افکار خودکشی کمک میکنند.
سخن پایانی
با توجه به اینکه سالانه صدها هزار نفر در جهان اقدام به خودکشی کرده و جان خود را از دست میدهند، افزایش آگاهی عمومی درباره علتها و روشهای پیشگیری از خودکشی، ضروری است. در صورتی که میل به خودکشی دارید یا افکار منفی به شما هجوم آورده است، بهتر است برای حل این مشکل اقدام کنید. به این منظور، با خانواده و دوستان خود صحبت کرده و به روانشناس یا روان درمانگر مراجعه کنید تا شما را در این مسیر یاری دهند.

